Zordur anne olmak... Dünyanın en güzel duygusudur ama zordur. Korumak, kollamak istersin evladını; kötülükler ona ulaşmasın istersin. Tedirgin yaşarsın her daim.
Alman dışavurumcu ressam, heykeltraş, gravür sanatçısı Kathe Kollwitz de böyleydi. Her şartta yoksulların, işçilerin, ezilenlerin yanında yer alan ve toplumsal gerçekçilikle duygusallığı harmanladığı eserlerinde daima onlara yer veren bu güçlü kadının bir korkusu vardı. Çocuklarını kaybetmek... Bu yüzden anne ve çocuk teması sıkça yer alırdı eserlerinde.
Savaş karşıtı sanatçı Kathe Kollwitz, 2.Dünya Savaşı'nın bittiğini göremeden 1945 yılında hayata gözlerini yumdu. Üstelik ne acıdır ki diğer oğlundan olan torununu da bu savaşta kaybetti. Belki yaşayacaklarını en başından hissetmişti Kathe ve korktuğu kehanetlerin gerçekleşmemesi için elinden geleni yapmaya çalışmıştı. Ondandı tüm çabası, direnişi... Oysa ki insanoğlu var olduğundan beri, düşmanlığı keşfettiğinden beri ülkeler savaşıyordu, politikacılar hırsları uğruna gençleri, çocukları birer birer harcıyorlardı. Yanlış yerde, yanlış zamanda yaşıyor olduğunu düşündü belki.
Tarih boyunca aynı şeyi düşünen tüm masum insanlar gibi...
(Görseller:www.moma.org
www.plough.com
www.kathe-kollwitz.de/museum)
0 Yorumlar:
Yorum Gönder